CASUS VAN EEN KIND

Hulpvraag

Een meisje van 9 wordt doorverwezen via de huisarts omdat ze teruggetrokken gedrag laat zien na de scheiding van haar ouders. Ze speelt niet met haar leeftijdsgenootjes en staat vaak alleen op het schoolplein.

Haar moeder hoopt dat haar dochter beter in haar vel komt te zitten en een veilige plek heeft om zich te uiten.

Observatie

In contact vertelt zij niet zoveel, maar lacht vriendelijk, een beetje schuchter. Het werk dat ze maakt is licht van kleur en de tekeningen zijn klein en bescheiden.

Behandelplan

In samenspraak met de moeder spreken we af eerst te werken aan een veilig contact en een plek waar ze zich geborgen voelt. Daarna gaan we werken in het zichtbaarder worden en meer uit de verf te komen.

Therapieproces

In eerste instantie werken we met een mooi verhaal waar we steeds thema’s van uitbeelden. IK doe als therapeut mee. Zij kan haar eigen beelden maken maar mag ook nadoen. Dat geeft haar veiligheid en er ontstaat een vertrouwd contact. Ze vertelt af en toe iets uit zichzelf over haar dagelijkse bezigheden en belevenissen. Ze mag werken met haar vertrouwde kleine werkjes: op papier en met bijenwas en klei.

Nu het contact veilig genoeg is gaan we aan de slag met het meer uit de verf komen.

We werken met een verhaal, dat we wekelijks verder verzinnen. Om de week zij en vervolgens ik. Ze doorstaat proeven van moed en heeft ook een veilige plek om zich in terug te trekken van de boze buitenwereld. Ze komt spelenderwijs in contact met thema’s als terugtrekken en zich bedreigd voelen, een veilige plek en langzaam ook zichzelf laten zien. Vriendschap en familie komen ook aan bod.

Wat de therapie haar heeft gebracht

Haar werken worden groter en kleurrijker.

We werken ook samen en ze durft ook de strijd met me aan te gaan.

Ze is een stuk steviger geworden en is gegroeid in haar zelfvertrouwen.

Haar moeder vertelt: “Ze vertelt me af en toe dat ze verdrietig is omdat haar vader er niet meer is. Ze laat meer zien wat haar bezighoudt. Ik heb mijn dochter weer terug.”