CASUS VAN EEN 55PLUSSER

Hulpvraag

Een vrouw van 61 jaar heeft geen kinderen kunnen krijgen en voelt daar een diep verdriet over wat haar diep treft. Ze besluit dit met kunstzinnige therapie uit te werken en een plekje te geven. Ze durft dit proces niet in haar eentje aan te gaan.

Intake gesprek

Uit het intake gesprek blijkt dat ze al langer periodes kent van ontremming waarvoor ze onder behandeling is bij een psychiater die haar medicatie verzorgt. Binnen de therapie zullen we rekening gaan houden met haar gevoeligheid om het contact met het hier en nu te verliezen. Dat wil zeggen dat we goed moeten samenwerken in het effect dat ze therapie op haar emoties heeft. Binnen die grenzen van haar mogelijkheden kunnen we aan de slag met haar verwerking van de kinderloosheid.

Ze heeft in haar leven al veel thema’s uitgewerkt en is met haar kinderloosheid al meerdere periodes aan de slag geweest. Zowel met beelden maken, als tekeningen en teksten maken.

Ze heeft het vermogen ontwikkeld haar levensverhaal onder woorden te brengen, herinneringen scherp en helder te verwoorden. Toch blijft het voor haar een grote vraag hoe het toch heeft kunnen gebeuren dat zij geen kinderen heeft gekregen. Gevoelsmatig klopt het voor haar niet. Ze heeft de behoefte beeldend te maken van de kinderen die niet konden worden geboren.

Observatie

De eerste beeldende werken die ze maakt zijn ter observatie van hoe ze vormgeeft. Opvallend is haar zoekende houding naar het gevoel dat de kinderloosheid haar geeft. Kleuren zijn overweldigend en dicht geschilderd. Ze ervaart het als wel erg rood en op je afkomend. Ze mist zelf de vertedering erin, maar gaat wel direct letterlijk op het thema in.

Ze vertelt graag over haar ervaringen en kan er goed woorden aan geven. De gebaren die ze maakt zijn groot en haar enthousiasme is te horen in hoe ze vertelt over de ideeën die ze krijgt.

Ze laat me delen lezen van teksten die ze schreef over haar leven. Wat me o.a. opvalt, is het gevoel van vervreemding dat ze regelmatig heeft ervaren over haar eigen leven.

Uit het gesprek en de observatie blijkt dat ze goed kan verwoorden hoe haar ervaringen zijn, maar dat ze moeite heeft zich er met gevoel mee te verbinden. Dat heeft tot gevolg dat er vervreemding over haar eigen ervaringen kan optreden.

Het is alsof het goed kunnen praten over haar ervaringen, haar belemmeren om in contact te komen met haar gevoel. En voor de verwerking is het nodig zich over te kunnen geven aan de ervaring.

Deze observaties bespreken we. Ze herkent zich er volledig in.

Behandelplan

We spreken af te gaan werken aan het in contact komen met haar gevoel ten aanzien van het thema kinderen. Daarbij hebben we er extra zorg voor dat de gevoelens niet te snel en te heftig loskomen.

Therapieverslag

Ze blijkt met klei het beste bij zichzelf te kunnen komen. Daarom maakt ze verschillende beeldjes van moeder en kind. De thema’s die daarmee uitgewerkt worden zijn de koestering van moeder van haar kind. Het wordt een hele reeks, die ze ook thuis verder uitwerkt. Haar eigen ervaringen met het kind dat ze was. Haar moederlijke gevoelens naar haar stiefkinderen die moeilijk ruimte mogen krijgen.

Regelmatig komt het “gevaar” van vervreemding, het kijken naar zichzelf, om de hoek kijken. Om steeds weer het contact met haar vertedering te zoeken en te herstellen, geef ik verschillende opdrachten en werkt ze met materialen die haar daartoe uitnodigen. Ze oefent met het stopzetten van gedachten over resultaat en te focussen op het doen.

Voor de overgave aan stilte en vertedering is het nodig dat ze zich veilig voelt. Daarom werkt ze een tijd met het thema beschutting, omhulling. Letterlijk maakt ze hutjes van klei en takjes. Ook werkt ze met wolvilten: de zachte omhulling van de baarmoeder.

Ze is enthousiast over de nieuwe ideeën die ze krijgt en die ze thuis verder uitwerkt in beeldjes.

Wat de therapie gebracht heeft

De therapie heeft ze ervaren als een veilige basis die ze nodig had om dit proces van verwerking aan te durven gaan. Ze heeft de therapie ervaren als een zachte manier van contact maken met het thema van haar kinderloosheid.

Ze voelt dat ze zelfstandig verder kan met het thema.